OLMAK...

Sevgili arkadaşlar, dostlar,

sizlerden gelen mailler ve yorumlara mümkün olduğunca yanıt vermeye çalışıyorum. Ama bir konu dikkatimi çekti. Tek tek yazdım ama buradan da bir kez daha genel bir açıklama yapmak istedim.

Düşünsel esneklik, öyle bir anda olabilecek bir şey değil. 

Bir konudaki kalıplaş/tırıl/mış düşüncelerimizi esnetebilmek için önce, o konudaki gerçek, öz be öz kendi fikrimizin, düşüncemizin farkında olmalıyız.

Yoksa rüzgarın önündeki yaprak gibi oradan oraya sürükleniriz.

Belki de işin en zor yanı bu.

Herhangi bir konuda bir fikri, düşünceyi savunabiliriz veya karşı olabiliriz. Ama bu fikir ve düşünce ne kadar "bizim" dir?

Bu konuda bir tereddüt duyarsak yapılacak iş basit; Şöyle bir kendimize dönüp bakacağız. Bu fikir veya düşünce biçimi ne ölçüde yaşamımızda yer alıyor?

Öz be öz kendimize ait düşünceler, mutlaka yaşamımıza da yansıyacaktır çünkü. Örn: kapitalizme karşı olup,üretmekte mi yoksa tüketmekte mi öndeyiz? Ya da, pamuklu havlu yerine, kağıt havlu çok mu daha kullanışlı geliyor?

Olmak, sadece olmak, en güzeli... Her türlü "daha" dan, "en" de uzak...

Daha da güzeli kendimiz olabilmek...

Sevgiyle, sağlıcakla...